frohe Weihnachten

Lange tijd niks geschreven. Het is ook allemaal niet bij te houden.

Na een wat langere trainingspause zijn we nu weer langzaam aan het opbouwen.

Met David, mijn zoon, trainen we nu regelmatig met de racefietsclub mee. Naast Emely Aubrey (Cervelo test Team) en Hubert Schwab (Quick Step) zijn ook wij nu van de partij.

Vorige Week hebben we een Leistungstest gedaan bij dr. Held. En wat blijkt nou. Beide hebben we een inspanningsastma, en David ook nog een ijzer tekort. Dus nu moeten we ook nog naar de longarzt.

By the way, ik heb last van een leistungsabnahme van ongeveer 30 watt ten opzichte van vorig jaar november. vreemd!!!!!!!!!

Verder was ik gezond.

David heeft ongeveer 25% meer Watt per kilo lichaamsgewicht dan ik.

Volgens de berichten is het WK volgend jaar op Jersey eind mei. Het zou mooi zijn als ik daar heen kan, we'll see.

Zäziwil visa versa

Zondagmorgen 6.30 uur opgestaan. Ontbijdtje en 7.10 uur in de Quest. Het weer is niet veelbelovend, het miessert wat. Maarja, je rijdt in een Quest en dan maakt een beetje regen ook niet uit.

Het doel voor vandaag is Viktor te bezoeken in Zäziwil, en daarna weer terug. Ik heb Viktor gisteravond nog gebeldt dat ik langs kom, Viktor zal wat koken.

Dit telefoontje heeft me erdoorheen gesleept, anders was ik al veel eerder omgedraait en weer naar huis gegaan.

De rit gaat eerst over de Hauenstein. Dat is 15 km 1 tot 2 prozent en de laatste 5 km 6%. De schuimkap erop en dan 10 km dalen met maximum snelheden boven de 80 km. Aan het einde van de afdaling moest ik flink in de remmen voor een voor mij rijdende auto die plotseling voor een zebrapad afremde. Ik heb hem wel even geknepen. Vooral de remmen, want die vertragen niet zo snel als een auto dat kan. Gelukkig liep het nogmals goed af.

De volgende 70 km had ik het gevoel dat het op z'n minst 'vals plat' was. Tussen het miesseren door regende het echt.

Het was zondagochtend, het regende, de weg liep omhoog en nog vele km te gaan, dus genoeg tijd om over een hulpmoter na te denken. Misschien wordt dat wel een volgend projekt.

Met een gemiddelde van 22.9 km per uur, 823 hoogtemeters, 95 km kom ik nog net op tijd voor het middageten.

Snel de akku aan de lader gezet, want hoewel ik de akku vol geladen had was het , hokus pokus, binnen een uur al weer leeg. En met de snelheid waarmee ik onderweg was, is het goed moglijk dat ik eerst als het donker is pas weer thuis ben.

Ik vertrouwde de akku niet meer helemaal, dus was er haast bij het eten want ik wilde toch proberen voor het donker thuis te zijn. Dus na een goed uurtje zat ik alweer in de Quest.

Maar eerst toch nog even Viktors nieuwe aanwinst te bekijken. Een windcheetah. Een mooi ding.

Terug ging het 50 minuten sneller. Met duidelijk wat minder hoogtemeters (670) en daardoor ook een wat hoger gemiddelde van 26,6 km per uur.

Race kap

Na twee middagen en een morgen plakken en knippen in de werkplaats van Velomobiel.nl, is hier het resultaat................

Interlaken

Freue mich auf Interlaken.

Het lijkt erop dat ook enige 'buitenlanders' komen. Jammer, dat er nog niemand uit NL zich aangemeldt heeft. Maar misschien komen ze ja spontaan. Zou mooi zijn.

Ik ga er vooral voor de gezelligheid heen. Heb na de WK niet meer echt getraint behalve een paar kleine rondjes sideseeing.

Ik neem m'n beide fietsen mee. Misschien kan ik een beetje testen welke sneller is op het vliegveld.

Begin volgende week kom ik naar NL. Feestje van m'n Pa en Ma, en ik ga bij Velomobiel een racekap maken voor de Quest.

Something has changed!!!

Nöll rijker

Viktor heeft een driewieler gekocht. Hij kon deze voor weinig geld meenemen.

Na onze gemeenschappelijke rit van nederland naar zwitserland (hij met Birk en ik met Quest) was hij toch langzaam warm gelopen voor een fiets op drie wielen.

Nu hij deze goedkoop gevonden heeft, mag ik zijn Nöll goedkoop overnemen. Ik had hem voor de zekerheid gezegt dit eerst met Bernadette te bespreken.

Dat was snel geregeld wat mevrouw zag dat fietsje wel zitten voor zichzelf. Dus ............... weer een verzamel stuk erbij.

Broertje

Heb net nog even het bericht`voorbereiding wk gelezen`. En ik doe daarin een beeetje lacherig om m'n kleine broertje.

Dat doe ik nu nog wel. Maar dan alleen nog om z'n grote mond. Want fietsen kan hij, en z'n maatjes wel.

Zij fietsen namelijk, op een rechtop MTB met slicks, in 2 en een halve dag van Apeldoorn naar Bubendorf. In de regen en zonder regenkleding en ersatzkleider.

Zaterdagmorgen vertrokken en maandag om 11.30 uur hier in Bubendorf. Drijfnat en klappertandend. Gegeten hadden ze vooral powerbars en gedronken liters redbull.

Maar.................

Ik weet niet zo gauw wie dit gaat verbeteren.

Video 4 houre race at Tilburg

Vic Peeters send me this link, watch it !!!!!!!!! http://www.youtube.com/watch?v=NwLFdf-8BEs

Quest sleutelen

Dom, dom en nog eens dom

Bij de eerste testrit die ik met de Quest maakte, viel mij al de pulserende rem voor rechts op. Ik dacht dat het niet zo erg kon zijn en liet het verder bij een vaststelling.

Bij latere ritten in de bergen dacht ik zelfs dat het een voordeel kon zijn (een soort ABS).

Tijdens de rit terug van het WK naar Zwitserland vondt Viktor dat m'n rechtervoorwiel 'rare' bewegingen maakte tijdens het remmen. We keken ernaar en stelden een lichte speling in het wiel vast.

Thuis het wiel gedemonteerd, bleken vier spaken gebroken te zijn en glijbus van de veerpoot was ovaal uitgesleten.

Ymte geraadpleegt, en hij dacht dat ook de rem nu mogelijk niet meer rond was en in het ergste geval ook de as.

De glijbussen demonteren was niet zo eenvoudig.

Vervangen links en rechts: Remmen, glijbussen, remkabels, rubbers voor de ophanging en rechts een nieuw wiel.

Nadat ik alles in elkaar had ging na 10 meter de middelste stuurstang los. Nee, niet bij het wiel maar in het midden!!!!!!!!!!!

Al met al, alleen voor het in elkaar zetten een hele dag gebruikt. Nu maar hopen dat het goed is.

Tour de France

Met twee zwagers en m'n dochter 3 dagen naar de TdF geweest.

Op de rustdag in Martigny liepen Carlos, Cadel, Thor, Heinrich, Roulston enz. rond. En gingen we dus even op de foto of bemachtigten ons een drinkfles van het cervelo team. Ik kreeg de shaker van Carlos Sastre inclusief zijn protein mix.

Ook Mart en Bart van de NOS zagen we noch.

We konden ook wat rondneusen bij de fietsen. Die van Cadel woog 6,810 Kg. inclusief de gewichtjes bei de snelspanner en de zwaardere kassete ipv de titaan.

De volgende dagen hebben we de zware etappes in de bergen gezien en natuurlijk ook zelf gefietst.

De petit Bernard en de Col de Mose.

Een gekkenhuis!!!!!!!!!!!!!!

De laatste dag waren we in Annecy. We hadden onze eigen camping ingericht op ongeveer 20 meter van het parcour. Inclusief onze eigen toi toi toilett.

Liebe Freunde

Hier die offizielle Ergebnisse von der WM in Holland.

Es wurde gestartet in 3 Kategorien.

Vollverschallt, Teilverschallt (mein Kat.) und unverschalt.

200 meter Sprint mit Anlauf

21. Platz Allgemein und 8. in meiner Kat. mit 60.2 km/h

20 Kilometer Zeitfahren

12.Platz Allgemein und 7. in meiner Kat. mit durchschnittgeschwindigkeit von 45.1 Km/h

Criterium

9. Platz Allgemein und 6. in meiner Kat. mit durchschnittgesch. von 48.6 Km/h

1. Stunde Zeitfahren

8. Platz Allgemein und 4. in meiner Kat. .......................... von 46.3 km/h

4. Stundenrennen

2. Platz Allgemein und 2. in meiner Kat. ............ von 40.5 km/h

Für mich war die WM ein riesen erfolg welche natürlich nicht möglich gewesen war ohne den heissen und harten Trainingsplan von

Super, super trainer Alain Gloor, und die schöne trainingsstunden in der Halle und auf der Bahn mit der Inline Club.

Alle viele, viele Dank

Vice Meister

Vice-Weltmeister 4. Stundenrennen Allgemein und Teilverschallt 2009
Das bin ich

Weltmeister

Weltmeister 200 meter Sprint mit Teilverschalung: Viktor Leitsoni (rechts)

WK cycle Vision Tilburg 2009

Even thuis voordat ik naar de Tour de France in de Alpen ga kijken.

Het WK is achter de rug. Viktor naar Zwitserland begleit met de Quest. Terug naar Holland met de Trein. Door de duinen van Zandvoort gefietst. Volendam bekeken.

Kortom heel veel gebeurt. Maar eerst maar even iets schrijven over het WK.

Na die vele uren training was ik vooral benieuwd waar ik ongeveer zou staan. Als je de uitslagen bekijkt dan is dat boven alle verwachting.

Het parcour zat mee, de Fiets is geweldig en het gevoel was goed, de stemming in het zwitserse Kamp was optimaal en de familie supporterte geweldig.

Ook zaten er dingetjes tegen. Bijvoorbeeld bij de een uurs wedstrijd was er zoveel langzaam verkeer in mijn start groep zodat ik veel moest remmen en uitwijken. Vele hadden wel een spiegel, maar waren waarschijnlijk zo in hun wedstrijd dat ze er weinig in keken.

De organisatoren kende mij natuurlijk helemaal niet anders hadden ze me wel in de snellere groep laten starten. Zonder dit oponthoud was ik zeker nog hoger geeindigd.

In het criterium had ik een zware groep, en was blij dat ik de finale haalde. Dat ik in de finale nog sneller kon had ik niet gedacht.

De 20 km uitslag was een grote verrassing. Ik had loslopende honden op de piste en werd 12. algemeen. Dit was de eerste wedstijd van het WK en ik had nooit gedacht op de plek te eindigen.

200 meter sprint had ik teveel wind op de baan, en bij de 2. poging nog meer. Prachtig dat Viktor de volle buit binnenhaalde en Andreas Seillinger zo sportief is.

In een interview voor de 4 Hour race gaf ik als antwoord op de vraag wat de verwachtingen waren; rond de 40. plek

Ik had geen flauw idee hoe je het parcour moest beoordelen en voor wie en welke soort fiets het parcour goed is.

spannend was het in elk geval.

Toen Viktor niet meer hard kon rijden kwam gelukkig Hans wessels voor me rijden waardoor ik nog een paar ronden kon versnellen. Maar Niels en z'n M5 team waren niet meer te achterhalen. En ik allang blij met de 2. plek.

Voorbereidingen voor WK

Zo, de laatste loodjes worden gelegt of boontjes worden gedopt.

Maandag rijden we naar Nederland. De Quest en Birk worden meegenomen.

Eerst wat familie bezoeken en donderdag naar Tilburg.

We kunnen de Caravan van m'n broer gebruiken. Dus, mooi dus.

Parcour verkennen en dan maar kijken wie waar strand.

Na de WK ben ik van plan om mit Viktor terug naar Zwitserland te fietsen met de Quest en probeer binnen een week weer terug te zijn in Nederland, ook weer met de Quest.

Zijn er nog gegadigde om deze Tour mee te rijden?? misschien m'n broertje, met z'n fietsvrienden in een volgauto, Ha Ha.

Vandaag nog laatste details met Viktor besproken. Er gaat zelfs een tent en een slaapzak mee. En we hebben onze doelstelling voor de WK vastgelegt.

Viktor wil 1 plaats voor mij eindigen, en ik voor hem. Als we in het algemeen in het voorste drietel (bij de eerste 70) eindigen, moeten we misschien, realistisch gezien, wel tevreden zijn.

Het is de eerste deelname; dus we komen vooral ervaring opdoen.

Ps.

Toch heb ik maar de bergcassette vervangen tegen een racecassete en ook maar het tussengetriebe in de race modus getuned.

En.................... er is nog een heel vrede 'geheimwaffe'.

Tot in Tilburg

2.Platz Geneve

Om 5.00 uur opgestaan. Tandengepoetst, koffie in de termosfles gedaan en wegwezen.

Heb me gisteren volgeladen met de CARBO LOADER von Sponsor en ik was heel benieuwd naar de resultaten.

7.45 uur was in Satigny. Het is een wedstrijd in het uiterste puntje van Zwitserland. Prachtig mooie omgeving met mooie wijngaarden en velden met zonnebloemen.

Vlug alles voorelkaar maken. Startnummer halen, transponder monteren en nog even inrijden.

Kom Marc Lesour (Frankrijk) tegen. Are you in good shape? vraagt hij. Ik weet het eerlijk gezegt niet, we will see!

Ik maak me vooral zorgen over poepen en plassen. Als dat in het begin al dwars gaat zitten, dan is het niet best.

Vorig jaar werd ik vierde nadat ik in de laatste ronde de geen kracht meer had en het me ongelofelijk übel was. Dat jaar daarvoor moest ik dringend plassen, en dat jaar daarvoor kwam ik lopend over de finisch nadat m'n voorband last had van een enorme snakebite en ik daardoor onvriendelijk kennis maakte met het asfalt.

Dit jaar moest alles beter.

Het eerste stuk is geneutraliseerd. Jorge (met een hele snelle NOCom of zoiets) heeft al gelijk problemen met de ketting.

Daarna wordt de race vrijgegeven. Het gaat licht naar beneden. Op dit stuk ben ik het snelst van iedereen. Twee kunnen er volgen. hartslag 183 en over de 70 km per uur.

Nu gaat het stijler naar beneden met haarspeldbochten. Nog 1 volgt me, en Marc L. zit er 100 meter daarachter. Ik weet dat Marc bergop de veel snellere is, dus ik reken erop dat hij me in de nu volgende stijging ons wel weer inhaalt.

Tijdens de stijging blijf ik op kop, Sandro Bolina (hij was al eens Weltmeister) daarachter. Marc is al naast me, hij kijkt even, groet en weg is hij.

Hij heeft een nieuwe fiets, zockrabike met een staartpunt, voorwielaangedreven. En dit voorwiel maakt sterke zijwaardse bewegingen als Marc vol power de berg op rijdt.

Bovengekomen waait er een sterke wind, eerst van opzij en later op kop. Ik kruip achter Sandro in z'n met rood doek dichtgemaakte ligfiets. Er is niet veel windschatte aber immerhin. Ik weet dat ik dicht bij hem moet blijven, wil ik beter zijn als vorigjaar (hij werd 2.)

Bij elke rondtonde geeft hij extra gas in de hoop mij af te schudden. Dit lukt hem niet.

Na een ronde heeft marc een voorsprong van een minuut.

Op aanwijzingen van mij vindt Sandro z'n Bidon weer die hij heeft laten vallen in zijn bekleding. Ik wacht netjes op hem, tot hij alles weer voorelkaar heeft.

In de derde en laatste ronde sluiten twee snelle wielrenners bij ons aan. Zij gaan achter Sandro rijden en ik achter hun. Deze veroorzaken een echte windschatte precies op dat stuk waar de wind recht van voren komt. Nu kan ik eindelijk wat uitrusten. Sandro doet daarentegen kopwerk. Als de weg dan licht gaat dalen kunnen de wielrijders het niet meer bijhouden en ik dus weer achter Sandro. Nu gaat het nog een klein stukje naar beneden en dan nog 1500 meter omhoog tot de finish. Het is nu op nooit. Sandro is misschien moe, de weg gaat nog een klein stukje naar beneden, daar ben ik sneller. En weg ben ik.

Sandro kan niet gelijk volgen, maar straks gaat het omhoog, dan komt hij misschien. Maar tijdens de stijging komen de twee wielrenners weer voorbij en geen Sandro meer.

En zo werd ik tweede.

1 minuut sneller, zere kont maar verder alles ok. Marc was 3.40 minuut sneller. Achter Sandro zat een gat van 10 minuten op nummer 4.

Prijs: Fles rode wijn uit de streek

Op de terugweg nog snel de tijdrit gaan kijken van de tour de Suisse.

Dat is nog wel even andere koek. Die Cancellara is een beest op de fiets.

Bergrennen

Met de racefiets naar het bergrennen.

Om 18.00 uur het kloffie aan en de deur uit. Een halfuurtje inrijden naar Reigoldswil, me aanmelden in Lauwil (die ligt al halverwege het parcour) dan weer afdalen naar de start. En daar wachten en wat rondrijden tot het dan werkelijk begint.

Bij het inrijden komen al mannen met staalkabels in de benen voorbij gegleden. Vragen of ik ook naar boven rij, ik knik bevestigend, maar ik geloof dat ze dat niet eens meer zien, en weg zijn ze.

Ik ken vooral een paar junioren die meedoen. Als ik bij de Start sta zie ik ze warmrijden. Vol gas vliegen ze de berg op en neer, en dat zeker een half uur lang. Als ik dat zou doen zou het beste er allang van af zijn voordat het begonnen is.

Dan klingt het startschot. Ik kijk wat om me heen om de coureurs een beetje in te schatten, maar vooral ook om te kijken met wie ik naar boven kan rijden. Tot mijn grote geluk zie ik er nog wel een paar die ik zo op het eerst oog van ongeveer het zelfde niveau zijn.

euhh, we zijn al onderweg en al het kijken heeft geen zin meer. Het is nu gaan met die banaan (nee, niet de Quest), de dood of de gladiolen.

Het gaat eerst tussen de weilanden omhoog tot het dorp Lauwil. Hier staat m'n coach van de inline club. Dit is dus het eerste doel. Hier zit ik noch vlak achter de staart van het hoofdveld.

Tijdens de Passage door het dorp hoor ik nog andere stemmen roepen: He, da ist der Arie.... ik heb niet kunnen kijken wie het was, heb ook geen idee. Even verderop zit m'n coach. Hop, Arie Hop.

Ja, ja denk ik, ik doe m'n best. We hebben eerst een kilometer in de benen. Hartschlag op 180, snelheid beneden 15 km. stijgingspercentage gemiddelt 10%.

Gelukkig hadden ze naast het parcour bordjes geplaatst, om de kilometer, zo dat je wist hoe lang en ver je nog had te gaan.

Ik haalde zowaar twee mannen en een vrouw in. Na drie kilometer had ik nog steeds een zwaar heigende mtb'er achter me. De vrouw haalde me weer in. Een flinke stevige tante die in een tempo zonder opstaan doortrapte. Ben er maar achter blijven hangen. Dat geeft je toch een klein beetje het gevoel dat je aan het jagen bent. (ligt daar ook niet de oorsprong van het fietsen?)

Na ruim 23 minuten ben ik 4,9 km verder en 500 meter hoger. Het uitzicht hier is geweldig. Maar ik ben kapot.

Ik moest weer snel naar huis. Bernadette was alleen met de kinderen en good old Maarten was vanmiddag aangekomen. Er moest dus ook nog gedronken worden, want de volgende dag zou hij alweer verder reizen.

Gisteren de uitslag gezien.

Huber Schwab, lokaal matador van proteam (Quick Step) , ik denk een goede knecht, hij zal ook de tour rijden was verdorie in knap 15 minuten boven. goedemorge.

De junioortjes in 16 minuten.

En gelukkig de laatste in 34 minuten. Nou ja..

Ik ben in iedergeval 23 minuten met een doorsnee hartslag van 174 slagen per minuut gereden. En daar was het om te doen.

Ben vandaag overigens behoorlijk verbrandt tijden m'n rondje Jura.

Nachtfahrt Thunersee

250 kilometer door de Nacht.
De Quest loopt weer als een trein. De komputer was vrijdag aangekomen, snel erin gezet, alle draden 10 keer gekontroleerd of ze op de juiste plek zitten, en toen de stroom erop. Alles perfekt.
De eerste ronde nog op de Birk gereden. Deze had ik meegenomen omdat de Sponsor noch z'n Stickers erop plakken moest. Ook deze rijdt als een trein, alleen op den duur wordt het koud en nat. Vooral als het regent.
Jurg had extra z'n Butterfly meegenomen zodat we samen konden rijden. Sandro reedt met z'n dichte rode F40 en dan waren er nog een paar Birk cometen. Waarbij die von Simon, met staart volgens mij onder de 10 kg. weegt.
De nacht had vervolgens alles.
Bij tijd en wijlen was het koud en nat. Tussen 22.00 en 2.00 uur wordt het heet, als de prostitueerten zich langs het parcour in Thun te kijk zetten. De volle Maan was even te zien, prachtig zo over de See en tussen de bergen. En zelfs de opkomende Zon liet zich blikken. Het begon overigens al om 4.30 te schemeren.
Buiten onze liggende deelnemers. Was er ook nog een groep die een eigen triatlon afwerkten.
Voor het avondeten zwemmen im See
Daarna 150 km. door de nacht fietsen
En als slot nog even gaan joggen tussen 5.00 en 7.00 uur.
En dan was er nog Beni. Hij starte om 20.30 met z'n rondje joggen rond de See (50 Km.) en kwam na 4 uur en 50 minuten weer terug

Druk, druk en nog eens druk

Ik schrijf wel niks, maar dat betekent niet dat er helemaal niets gebeurt. 

De Quest staat op stal en wacht op de gerepareerde licht komputer. (deze is al onderweg) Ik heb hem vandaag wel even gepoetst en tot mijn grote schrik zag ik dat er al weer barstjes in de lak springen? René, hoe is dat mogelijk????

Verder zijn we druk met de boerderij klaar te maken voor eventuele paarden.

Het Organiseren van de vakantie.................Waar gaan wij heen, en wie komt, wanneer hier naar toe. Ik geloof dat het vakantie huis in Leissigen al helemaal volgeboekt is.

En tussendoor wordt er ook nog driftig gefietst.

De komende maand zijn de eerste wedstrijden. 

de 6. juni een nachtfahrt om de Thunersee. We beginnen om 14.30 met eten en voorbereiding, daarna wordt elke 2 uur een ronde van 50 km gereden met 500 hoogtemeters.  Tot de volgende ochtend 9.00 uur.

10 Juni is er in het dorp iets verderop een bergrit over 4,9 km en 500 hoogtemeter. Deze doe ik maar met de race of mtb.

21 juni is dan de grote test in Geneve. 60 km. vorig jaar ging deze in 1.37 uur. Toen had ik nog maar weinig ligfiets km in de benen en was het bovendien de eerste keer op de Birk. Het ging toen eigenlijk al heel goed, alleen de laatste 10 km moest ik m'n twee medestrijders laten gaan en even later kwam er nog een achterlichter voorbij. Ik was helemaal, maar dan ook helemaal leeg. Dit jaar moet het eigenlijk nog iets beter gaan. Alhoewel m'n beide medestrijders ondertussenook  een nieuwe fiets hebben!!!!!!!!!

105 KM Door de canyon's of Switzerland

Vandaag was ik gras maaien in Leissigen. 

En natuurlijk twee rondjes(a 45 km) om de see gefietst met de Birk.

De rondjes zijn natuurlijk niet helemaal vlak, maar toch enigsinds. Met uitzondering van twee moderate steigingen. Bij elkaar zo'n 500 hoogtemeter per rondje.

Het eerste rondje ben ik bijna in race modus gereden en was in 76 minuten terug. Hiermee ben ik zeer tevreden.

Van K naar K, oftewel van Komputer naar Klooster

Anton en Arjanne Barendregt waren het weekend hier. Het was hier dus weer eens beren gezellig met wat meer aandacht voor de bourgondische gewoontes. En daardoor bleef er dus weinig tijd om op de fiets te zitten. 

Ondertussen had ik alwel geprobeert een wakkelkontakt van de belichtingscomputer van de Quest te repareren. Wat uiteindelijk alleen maar van kwaad tot erger muteerde. En in een rookwolk resulteerde. Nu zal de Quest een kleine tijd op stal blijven, tot de verlichting weer gemaakt is. 

Gelukkig wil de vorige eigenaar ernaar kijken en kon ik het mooi nog net met de visite meegeven naar Nederland.

 

Het WK komt al dichterbij, nog 2 maanden, dus gaat het trainingschema meer richting interval en kortere segmenten. 

Vanmiddag een tourtje van 53 km gereden met 1100 hoogtemeter. 

Een opsteker was dat ik een mountainbiker tegen de berg op inhaalde. Maar je weet natuurlijk niks over deze fietser, dus is het vergelijken moeilijk. Maarja het blijft een opsteker. 

Ik kijk ook vooral uit naar de wedstrijd in Geneve (21 juni) dat zal een goede graadmeter zijn voor de conditie. Vorig jaar deed ik daar over 60 km heuvelachtig terein 1.40 uur en werd daarmee vierde. Het verschil was geloof ik 3 minuten met de nummer 1. 
Dat is 3% sneller als ik. 

Die 1.37 moet dit jaar, bij gelijke omstandigheden haalbaar zijn. De klassering is dan niet automatisch gegeven, want het ligt er maar net aan wie er allemaal meedoen. 

Bij mijn laatste test deze week was ik 2 minuten sneller op een half uur. 

De foto's moeten eigelijk weergeven dat het een groot plezier is hier in deze omgeving te kunnen trainen. Op den duur ken je bijna alle wegen in de grotere omgeving van Bubendorf en zo kom je op de prachtigste plaatsen. En je weet dan ook meestal wel wat leuke anekdotes over de plekken waar je langs komt. Bijvoorbeeld bij de laatste foto; als je dit dat een stukje verder door rijdt kom je langs een katholiekmannenklooster met een abt die op mannen valt. Ik denk dan dat deze man, en misschien wel meerdere, hier dan op de juiste plek zitten.  Het gaat ook jaren goed, en in een keer gaat er iemand iets over schrijven in de krant met het gevolg dat het sprookje binnen de kortste keren kapot is en het klooster aan de rand van het faissement gedreven wordt. Nou ja!!!!

gekkenwerk

Het was weer eens een vrij weekend en dus tijd om de benen te strekken. We bellen met Viktor, spreken een mooie tour af. Naar Luzern over de Brunnigpass naar Interlaken. En de volgende dag ziet alles er weer anders uit. 

Het weer zit niet mee. Volgens de regenrader zit er vooral bij Luzern een flinke regenbui, die zich langzaam mee verplaatst richting Bern. En dat is nou precies de route die we wilden rijden. Eigenlijk wilde ik met de open Birk gaan, maar besloot nu toch maar met de Quest te gaan. 

Viktor opgehaalt in Zäziwil en daarna op de Panzerpiste in Thun gaan kijken . 30 Augustus organiseerd Viktor hier een wedstrijd. Het oorspronkelijke Plan was een 5 uurs race. Maar nadat we de Piste gereden hadden dachten we toch de race wat te moeten inkorten. Het gaat namelijk de hele tijd Berg op Berg af. Ik heb nog wel even gekeken of ik Viktor noch een beetje pijn kon laten lijden. En ja hoor af en toe moest hij flink bijten. Maar dan reden we ook al tegen de 60 kmh.

Daarna zijn we in Thun (Bahnhof), onder veel bekijks gaan inkopen. Also, ik ging inkopen en Viktor moet de vragen van passanten beantwoorden.  De meeste mensen zijn erg enthousiast. Het is dan ook regelmatig gekkenwerk op de straat. Mensen zwaaien , vrouwen lachen meestal een beetje verlegen, buitenlanders en mannelijkejongeren roepen iets, ze hangen uit het raam en maken foto's. Een tegenligger met een grote witte Dodge Nitro toeterte en liet me de middenvinger zien. Ik denk dat dit de coole begroeting is van de boeren hier onder mekaar. Ik neem het maar zo. 

In Leissigen geslapen (Das Haus am See, dit is een lied van peter Fox) luister tip op youtube. Vroeg opgestaan en in de ochtenzon langs de Thunersee fietsen is gewoon geweldig. Na 4 uur en 45 Minuten ben ik om 13.00 uur weer thuis. We krijgen bezoek. Bernadette is jarig geweest. De grill gaat aan. Ik ben weer 300km rijker. 

Nog maar eens een rondje gefiets bij mij achter door de heuvels. Op z'n Duits heet dit 'Hausstrecke'. Ter voorbereiding op de classic.
Het loopt nog niet zo lekker.
Heb de foto weer met dezelfde telefon gemaakt. Maar heb het bescherm 'raampje' eruit gehaalt. In de hoop dat de kwaliteit wat beter is.
Overtuig jezelf maar.

Zondag dus een rustdag gehouden, en vandaag eigenlijk ook. Behalve dan dat ik beroepshalve 90 minuten  op de inline's gestaan ben. 

Het leukste van het weekend was eigenlijk dat ik met een oude race kollega uit Frankrijk via de email kontakt had. Ik was hem ergens tegengekomen op het web op een nieuwe fiets. Hij was vorig jaar al sneller als ik, maar met deze nieuwe fiets waarschijnlijk nog meer. Hij vertelde me, in z'n email dat hij nu bijna de berg op fliegt. De fiets weegt schijnbaar nog maar 7 kg. Hier is de link naar zijn video, het gaat om het onderste plaatje. Als je hier op clickt krijg je de keuze uit vier korte filmpjes  http://www.zockrabikes.com/index.php?option=com_expose&Itemid=11&6944698475373d88c15f5b7a763d7a99=bed7f0b18d2a82c2eaf0e91a940bfe3c

Foto's gemaakt met m'n telefoon. Vandaar de wat slechte kwaliteit. 

Richting Luzern

Zo, gisteren maar weer eens een grotere rit met de racefiets gemaakt. Vooral ook om de ligfiets spieren en knieen wat rust te geven.
Ben eigenlijk nog nooit richting Luzern gereden, het was mooi lekker warm weer dus waarom niet.
Van Bubendorf naar Sissach en van Sissach steeds licht stijgend (1-2%) naar Läufelfingen en dan over een kleine pas (untere Hauenstein) naar Olten. Deze weg staat bekent als Töff streckie. (Hier treffen sich de motorrijders uit de wijde omgeving, vooral donderdag avond is het een drukte van belang, duizenden!). Vandaag, is het ook druk. Met veel snelle auto's, motoren en polizei.
Na Olten tot Zofingen zijn het vooral drukke hoofdstraten. In Aarburg kom ik nog langs de jeugdgevangenis. Prachtig gelegen in een oude Burg over het Stadje aan de Aare.
Hoe verder ik richting Luzern rij hoe rustiger dat het nu ook wordt. Ik rij door een rustige vallei die vooral groen en geel(paardebloemen) gekleurt is met een blaue hemel en aan de horizon de witte Alpen.

Er zijn hier relativ veel tri-atleten op hun racefietsen onderweg. Zofingen staat bekent om z'n Ironman.
Ik kan ze allemaal niet bijhouden. Mijn doelstelling was ook vooral langzaam maar daarentegen wel ver te rijden.
Natuurlijk kreeg ik ook nog een lekke band. Vlug een nieuw binnenbandje erin, en toen weer opgepompt met zo'n gasflesje. Funktioneerde prima.
Ik was om 13.00 uur vertrokken en ondertussen was het al 15.30 dus ook weer tijd om te keren en langs Aarau weer terug naar Olten over de berg weer naar huis. 18.45 uur was ik er weer. Na 310 minuten fietsen, 126 km en 1389 hoogtemeters.

Ik probeer een beeld van m'n gps te publiceren.

Maar ik geloof niet dat het goed komt.

Dit is in iedergeval het rondje wat ik vandaag 2x gereden ben.

Per ronde ongeveer 48 km en 475 hoogtemeter. Maximale snelheid 69 km per uur en doorsnee van ruim 34. Dus 1 uur en 22 minuten.

Het is alweer donderdagavond.

Ik heb een paar dagen niks geschreven, en dat komt vooral door het mooie weer hier. 

Met de aanmelding voor het WK is ook de serieuse voorbereiding begonnen. 

Dus fiets ik nu vooral met de Birk. Ik merk dat de speziale ligfiets spieren (vooral die aan de bovenbenen binnenkant) niet met het hart en de longen meekomen. Te weiten is dit vooral aan het feit dat de hele winter met de racefiets gereden is. 

Gelukkig is het hier een beetje heuvelachtig en daardoor goede mogelijkheden deze spierkracht te trainen. 

Dus ploeter ik nu (met dit mooie weer vooral s' morgens) berg op berg af.

Morgen ga ik naar Leissigen (am Thunersee), een beetje gras maaien en dan lekker 1 of 2 keer rond de zee fietsen. 

Birk

Ben vandaag nogeens de Gempen opgereden maar nu met de Birk. Het gaat 6,8 km de berg op met een gemiddelde van 5 tot 6%.  Er wordt 350 hoogtemeters overwonnen. Met gemiddelt 10 slagen per minuut hogere hartslag was ik met de Birk ook 10 minuten eerder boven. Dus met de Birk in 35 Minuten en met de Quest 45. 

Je kunt het niet helemaal goed vergelijken, maar toch, is er een duidelijk verschil namelijk 2.6 kilometer per uur. En als ik dat goed bereken is dat 28.9% sneller. 

Nou ja, wat het ook allemaal waard is. Het gaat eigenlijk gewoon om het voortbewegen van punt A naar B. 

Maar nu ik toch nog bij het vergelijken ben. 

Even na de stijging gaat de weg vrij lang recht uit met weinig daling. Gisteren haaltde ik hier met de Quest al snel 84 kmh met de Birk(incl. staart) met moeite 70 kmh. Dus dat is alweer 20% sneller. Alhoewel ik uiteindelijk vanaf het hoogste punt naar huis met de Birk 4 minuten sneller was. Ik geloofde het zelf niet, maar het is toch echt zo. Waarschijnlijk durf ik met de Birk ook sneller te dalen, vooral ook op de steile stuk. 

Vandaag dus weer 50 kilometer gevreten met bijna 1000 hoogtemeter. 

De benen en de knieen moet nog wel flink wennen aan al dat ligfietsen. Ben tot vorige week eigenlijk alleen maar met de racefiets onderweg geweest. 

Morgen weer verder. 

Ps. heb me vandaag ook ingeschreven voor de www.classiquegenevoise.ch 

Het was vandaag lekker weer, rond de 20 graden, dus ben ik ook maar begonnen om het wintervachtje van m'n benen te scheren. HaHa