Om 5.00 uur opgestaan. Tandengepoetst, koffie in de termosfles gedaan en wegwezen. Heb me gisteren volgeladen met de CARBO LOADER von Sponsor en ik was heel benieuwd naar de resultaten.
7.45 uur was in Satigny. Het is een wedstrijd in het uiterste puntje van Zwitserland. Prachtig mooie omgeving met mooie wijngaarden en velden met zonnebloemen.
Vlug alles voorelkaar maken. Startnummer halen, transponder monteren en nog even inrijden.
Kom Marc Lesour (Frankrijk) tegen. Are you in good shape? vraagt hij. Ik weet het eerlijk gezegt niet, we will see!
Ik maak me vooral zorgen over poepen en plassen. Als dat in het begin al dwars gaat zitten, dan is het niet best.
Vorig jaar werd ik vierde nadat ik in de laatste ronde de geen kracht meer had en het me ongelofelijk übel was. Dat jaar daarvoor moest ik dringend plassen, en dat jaar daarvoor kwam ik lopend over de finisch nadat m'n voorband last had van een enorme snakebite en ik daardoor onvriendelijk kennis maakte met het asfalt.
Dit jaar moest alles beter.
Het eerste stuk is geneutraliseerd. Jorge (met een hele snelle NOCom of zoiets) heeft al gelijk problemen met de ketting.
Daarna wordt de race vrijgegeven. Het gaat licht naar beneden. Op dit stuk ben ik het snelst van iedereen. Twee kunnen er volgen. hartslag 183 en over de 70 km per uur.
Nu gaat het stijler naar beneden met haarspeldbochten. Nog 1 volgt me, en Marc L. zit er 100 meter daarachter. Ik weet dat Marc bergop de veel snellere is, dus ik reken erop dat hij me in de nu volgende stijging ons wel weer inhaalt.
Tijdens de stijging blijf ik op kop, Sandro Bolina (hij was al eens Weltmeister) daarachter. Marc is al naast me, hij kijkt even, groet en weg is hij.
Hij heeft een nieuwe fiets, zockrabike met een staartpunt, voorwielaangedreven. En dit voorwiel maakt sterke zijwaardse bewegingen als Marc vol power de berg op rijdt.
Bovengekomen waait er een sterke wind, eerst van opzij en later op kop. Ik kruip achter Sandro in z'n met rood doek dichtgemaakte ligfiets. Er is niet veel windschatte aber immerhin. Ik weet dat ik dicht bij hem moet blijven, wil ik beter zijn als vorigjaar (hij werd 2.)
Bij elke rondtonde geeft hij extra gas in de hoop mij af te schudden. Dit lukt hem niet.
Na een ronde heeft marc een voorsprong van een minuut.
Op aanwijzingen van mij vindt Sandro z'n Bidon weer die hij heeft laten vallen in zijn bekleding. Ik wacht netjes op hem, tot hij alles weer voorelkaar heeft.
In de derde en laatste ronde sluiten twee snelle wielrenners bij ons aan. Zij gaan achter Sandro rijden en ik achter hun. Deze veroorzaken een echte windschatte precies op dat stuk waar de wind recht van voren komt. Nu kan ik eindelijk wat uitrusten. Sandro doet daarentegen kopwerk. Als de weg dan licht gaat dalen kunnen de wielrijders het niet meer bijhouden en ik dus weer achter Sandro. Nu gaat het nog een klein stukje naar beneden en dan nog 1500 meter omhoog tot de finish. Het is nu op nooit. Sandro is misschien moe, de weg gaat nog een klein stukje naar beneden, daar ben ik sneller. En weg ben ik.
Sandro kan niet gelijk volgen, maar straks gaat het omhoog, dan komt hij misschien. Maar tijdens de stijging komen de twee wielrenners weer voorbij en geen Sandro meer.
En zo werd ik tweede.
1 minuut sneller, zere kont maar verder alles ok. Marc was 3.40 minuut sneller. Achter Sandro zat een gat van 10 minuten op nummer 4.
Prijs: Fles rode wijn uit de streek
Op de terugweg nog snel de tijdrit gaan kijken van de tour de Suisse.
Dat is nog wel even andere koek. Die Cancellara is een beest op de fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten