De Quest 140 stond daar al op mij te wachten. Het viel wat tegen, de beschadigingen en barstjes waren in aantal meer als ik gedacht had. Maar ja, hij was gekocht en betaald dus niet treuren en vooral blij zijn nu eindelijk een lang gekoesterde droom in vervulling was gegaan.
Na noch wat afstellingen en een nieuwe kassette (11-34) een proefrondje gereden. Lambert kreeg een testquest mee. En weg waren we.
De Quest recht op de weg te houden is even wennen. Ook de kracht overbrenging op de pedalen is anders (geometrisch) als ik gewend ben.
Ik heb onderweg naar Nunspeet veel bekijks (vind ik eigenlijk de meest minst leuke kant). Maar die mensen die moeten kijken, lijken mij te ignoreren. Vermoedelijk komt dat door de toeter, die erg veel op die van een gemotoriseerde vierwieler lijkt. De fietsers die op het fietspad rijden denken dat er een auto nadert die op de weg rijdt, en dus hen niets aangaat. Gelukkig zit er ook nog een trekbel in.
Als ik de Quest aan m'n kleine broertje (24 jaar) laat zien vindt hij dat het zo niet kan. Die fiets moet gespoten worden en hij weet wel een spuiter.
Maandagmorgen hebben we hem gebelt, en na zeker een uur om de Quest gelopen te hebben, kreeg hij er steeds meer zin in. (Het moest wel uiterlijk donderdag klaar zijn).
En weg waren de dagen dat ik eens lekker vlak kon fietsen. In plaats daarvan werd er nu gesleutelt, geplamuurd, geschuurd, gespoten. Maar vooral ook veel over de juiste, mooiste kleur van gedachte gewisselt.
Ook het Frame werd licht geschuurd en nieuwe Schifters gemonteerd, het stoeltje gespoten. Hierdoor lijkt de quest ook van binnen als nieuw.
Gelukkig kon ik 's avond met de jongens nog lekker door de bossen en zandduinen crossen met de mountainbike.
Op de laatste dag, ondertussen was het toch al vrijdag, moesten de laatste druipers nog weggepoetst worden en de stickers geplakt worden.
Daarna de quest in folie ingepakt en op het dak van de auto gebonden.
Na een week, lang en hard werken, waren we om 23.00 klaar.
Veel dank, zonder jullie was het niks geworden, gaat uit naar:
René, je was geweldig
Bob, zo was hij er en ook zo weer niet, de spuiter
Lambert en Els voor de gastvrijheid
Hetty, voor het uitlenen
Het Nunspeetse Keilerteam voor de races door het bos
Chessitc.com voor de werkplaats en de sponsoring
Nou, nou,
BeantwoordenVerwijderenWat een apparaat. Dat heet nog steeds een fiets. Wat is eigenlijk de definitie van 'fiets'?
Die Bob heeft strak werk afgeleverd. En dat met een bril op waar je nauwelijks doorheen kunt kijken. Trouwens je nederlands takelt flink af. En als je weet dat het nooit hoogstaand geweest is, weet je wel ongeveer waar je nu zit.
Helaas heb ik niet de kans gehad je nieuwe aanwinst te bekijken. Misschien van de zomer dan.
Gr,
WJ
Grote broer (43 jaar), hij ziet er geweldig uit.
BeantwoordenVerwijderenDe parelmoer witte, met een minuscuul blauw tintje komt volledig tot zijn recht in de zwitserse bergen. ik mis nog wel het hoofdpadje en de verlichting had ik graag willen zien.
ode aan de fotografe
de verf zal ik voor je bewaren, zodat je met een gerust hart een paaltje kan raken.