Nog maar eens een rondje gefiets bij mij achter door de heuvels. Op z'n Duits heet dit 'Hausstrecke'. Ter voorbereiding op de classic.
Het loopt nog niet zo lekker.
Heb de foto weer met dezelfde telefon gemaakt. Maar heb het bescherm 'raampje' eruit gehaalt. In de hoop dat de kwaliteit wat beter is.
Overtuig jezelf maar.

Zondag dus een rustdag gehouden, en vandaag eigenlijk ook. Behalve dan dat ik beroepshalve 90 minuten  op de inline's gestaan ben. 

Het leukste van het weekend was eigenlijk dat ik met een oude race kollega uit Frankrijk via de email kontakt had. Ik was hem ergens tegengekomen op het web op een nieuwe fiets. Hij was vorig jaar al sneller als ik, maar met deze nieuwe fiets waarschijnlijk nog meer. Hij vertelde me, in z'n email dat hij nu bijna de berg op fliegt. De fiets weegt schijnbaar nog maar 7 kg. Hier is de link naar zijn video, het gaat om het onderste plaatje. Als je hier op clickt krijg je de keuze uit vier korte filmpjes  http://www.zockrabikes.com/index.php?option=com_expose&Itemid=11&6944698475373d88c15f5b7a763d7a99=bed7f0b18d2a82c2eaf0e91a940bfe3c

Foto's gemaakt met m'n telefoon. Vandaar de wat slechte kwaliteit. 

Richting Luzern

Zo, gisteren maar weer eens een grotere rit met de racefiets gemaakt. Vooral ook om de ligfiets spieren en knieen wat rust te geven.
Ben eigenlijk nog nooit richting Luzern gereden, het was mooi lekker warm weer dus waarom niet.
Van Bubendorf naar Sissach en van Sissach steeds licht stijgend (1-2%) naar Läufelfingen en dan over een kleine pas (untere Hauenstein) naar Olten. Deze weg staat bekent als Töff streckie. (Hier treffen sich de motorrijders uit de wijde omgeving, vooral donderdag avond is het een drukte van belang, duizenden!). Vandaag, is het ook druk. Met veel snelle auto's, motoren en polizei.
Na Olten tot Zofingen zijn het vooral drukke hoofdstraten. In Aarburg kom ik nog langs de jeugdgevangenis. Prachtig gelegen in een oude Burg over het Stadje aan de Aare.
Hoe verder ik richting Luzern rij hoe rustiger dat het nu ook wordt. Ik rij door een rustige vallei die vooral groen en geel(paardebloemen) gekleurt is met een blaue hemel en aan de horizon de witte Alpen.

Er zijn hier relativ veel tri-atleten op hun racefietsen onderweg. Zofingen staat bekent om z'n Ironman.
Ik kan ze allemaal niet bijhouden. Mijn doelstelling was ook vooral langzaam maar daarentegen wel ver te rijden.
Natuurlijk kreeg ik ook nog een lekke band. Vlug een nieuw binnenbandje erin, en toen weer opgepompt met zo'n gasflesje. Funktioneerde prima.
Ik was om 13.00 uur vertrokken en ondertussen was het al 15.30 dus ook weer tijd om te keren en langs Aarau weer terug naar Olten over de berg weer naar huis. 18.45 uur was ik er weer. Na 310 minuten fietsen, 126 km en 1389 hoogtemeters.

Ik probeer een beeld van m'n gps te publiceren.

Maar ik geloof niet dat het goed komt.

Dit is in iedergeval het rondje wat ik vandaag 2x gereden ben.

Per ronde ongeveer 48 km en 475 hoogtemeter. Maximale snelheid 69 km per uur en doorsnee van ruim 34. Dus 1 uur en 22 minuten.

Het is alweer donderdagavond.

Ik heb een paar dagen niks geschreven, en dat komt vooral door het mooie weer hier. 

Met de aanmelding voor het WK is ook de serieuse voorbereiding begonnen. 

Dus fiets ik nu vooral met de Birk. Ik merk dat de speziale ligfiets spieren (vooral die aan de bovenbenen binnenkant) niet met het hart en de longen meekomen. Te weiten is dit vooral aan het feit dat de hele winter met de racefiets gereden is. 

Gelukkig is het hier een beetje heuvelachtig en daardoor goede mogelijkheden deze spierkracht te trainen. 

Dus ploeter ik nu (met dit mooie weer vooral s' morgens) berg op berg af.

Morgen ga ik naar Leissigen (am Thunersee), een beetje gras maaien en dan lekker 1 of 2 keer rond de zee fietsen. 

Birk

Ben vandaag nogeens de Gempen opgereden maar nu met de Birk. Het gaat 6,8 km de berg op met een gemiddelde van 5 tot 6%.  Er wordt 350 hoogtemeters overwonnen. Met gemiddelt 10 slagen per minuut hogere hartslag was ik met de Birk ook 10 minuten eerder boven. Dus met de Birk in 35 Minuten en met de Quest 45. 

Je kunt het niet helemaal goed vergelijken, maar toch, is er een duidelijk verschil namelijk 2.6 kilometer per uur. En als ik dat goed bereken is dat 28.9% sneller. 

Nou ja, wat het ook allemaal waard is. Het gaat eigenlijk gewoon om het voortbewegen van punt A naar B. 

Maar nu ik toch nog bij het vergelijken ben. 

Even na de stijging gaat de weg vrij lang recht uit met weinig daling. Gisteren haaltde ik hier met de Quest al snel 84 kmh met de Birk(incl. staart) met moeite 70 kmh. Dus dat is alweer 20% sneller. Alhoewel ik uiteindelijk vanaf het hoogste punt naar huis met de Birk 4 minuten sneller was. Ik geloofde het zelf niet, maar het is toch echt zo. Waarschijnlijk durf ik met de Birk ook sneller te dalen, vooral ook op de steile stuk. 

Vandaag dus weer 50 kilometer gevreten met bijna 1000 hoogtemeter. 

De benen en de knieen moet nog wel flink wennen aan al dat ligfietsen. Ben tot vorige week eigenlijk alleen maar met de racefiets onderweg geweest. 

Morgen weer verder. 

Ps. heb me vandaag ook ingeschreven voor de www.classiquegenevoise.ch 

Het was vandaag lekker weer, rond de 20 graden, dus ben ik ook maar begonnen om het wintervachtje van m'n benen te scheren. HaHa

Sonntag Morgen

Vanmorgen om 6.30 opgestaan. 

Het was de laatste 'vrije' dag, en we wilden gaan wandelen in de bergen. Maar eerst wilde ik nog een rondje draaien met de Quest.

Het weer was uitstekend, net boven de 3 graden dus tijd om voor het eerst met de deksel dicht te rijden. 

Van Bubendorf over de Kantonsstrasse naar Liestal ging weer knoer hard. Dus diep wegduiken in de Quest, net de ogen over het randje, pet op. Zo werden alleen de oren flink koud. Met een beetje trappen rij je hier toch al snel over de 60 kilometer. 

Ook verder richting Basel gaat alles voortreffelijk en vooral ook heel snel. Doordat de weg bijna altijd licht daalt komt het zelfs voor dat je in de bebouwde kom over de 50 rijd, en dat is voor iedereen toch wel erg ongewoon. Wat blijft is vrijwillig bijremmen.

Na Basel rij ik richting Delemont. Vanaf hier gaat het licht omhoog. In Dornach (het wereld middelpunt van de antroposoven) kies ik ervoor om de Gempen omhoog te fietsen. 4,5 kilometer met een gemiddelde van 5%, geloof ik. 

Nu komen de vroege vogels op de racefiet met gemak aan mij voorbij. Ik vind dat vanmorgen eigenlijk wel OK. Ik rij lekker rustig, maar vooral ook langzaam, de berg op. Meer zorgen maakte ik me over de afdaling. Deze is kort, maar daarvoor ook behoorlijk steil. Ik maakte me vooral zorgen over de Remmen, want ik wist dat onderaan de berg een voorrangsweg op me wachte. En dus een volledige stilstand noodzakelijk zal zijn, terwijl de berg ook daar nog behoorlijk steil is. 

Ik koos ervoor om pompend te remmen. Maar ik moest toch alwel flink lang remmen om niet alleen de snelheid te stabiliseren maar ook daadwerkelijk enige vertraging in het voertuig te brengen. 

Goed, ik ben heelhuids beneden aangekomen. Geen remmen geroken en geen ongeluk gemaakt. 

Daarna ging het van Ziefen weer licht naar beneden naar Bubendorf. De Quest rijdt dan als een trein, maar ook hier dwingt de beperkte remwerking (lange remweg) je tot een wat overdreven defensieve rijstijl ................ de(ze) Quest gaat als een raket maar remt ook zodanig, en dat is wel jammer. Misschien is hier nog wat aan te doen, behalve een remparachute.

Wereld Kampioenschappen 3-5 Juli in Tilburg

Voor alle supporters, vrienden en kennissen die deze wereldkampioenschappen niet willen missen: Met de volgende link http://www.ligfiets.net/nieuws/bericht.php3?id=2739&volledig=1  kom je alles te weten.

Aanmelding WK

Heb me aangemeld voor het WK in Tilburg. Zal daar waarschijnlijk met deze fiets rijden.

Vergelijk met de Racefiets

Racefiets

Vandaag maar weer eens met m'n oude racefiets onderweg. 

Kan ik mooi vergelijken hoe deze zich houdt ten opzichte van de Quest. 

Ik reed een rondje Hauenstein-Moutier-Delemont-Basel.

114 Kilometer en ongeveer gelijk veel hoogtemeter als gisteren, namelijk zo'n 1250 bij elkaar.

De uitkomst:

De gemiddelde snelheid bij beide vervoersmiddel was ongeveer gelijk. 26 tegen 25 kmh.

The first ride in the mountains

Eergisteren Viktor gebelt om wat af te spreken voor de volgende dag. 

Na wat heen en weer gebelt te hebben ontstond het volgende Plan.

Ik vertrek rond 10 uur en rij over de Hauenstein (kleine Jurapass), door het Mittelland en het Emmenthal, over Langnau naar Zäziwil. Hier eten we taart (Viktor is jarig) en ´s avonds verder naar Leissigen aan de Thunersee. 

Viktor neemt z'n tourenski's mee, en zal om 3.00 's nachts opstaan, richting Kiental rijden, daar de ski's onderbinden, een skitour maken, weer op de fiets stappen zodat we ons om 12.00 treffen op Thun airfield. 

Daarna rijden we samen nog een stukje richting Bern. Waarna Viktor afslaat richtung Zäziwil en ik doorrij naar Bern, Kirchberg, Herzogenbuchsee, in Wiedlisbach noch even koffie drinken bij vrienden, en daarna weer over de Hauenstein naar huis. 

Zo gezegt zo gedaan. 

We hadden prachtig weer. Dit gooide bijna weer roet in het eten, want het was bijna te mooi om in z'n dichte fiets te zitten. Maar ik moest en zou dit ding testen. 

Warm werd het vooral bergop, verder viel het eigenlijk best mee. 

Bij steigingen van 1 tot 2 % kun je toch noch behoorlijk fietsen, zo tussen de 20 tot 30 km/u. Op een gegeven moment reed een goed getrainde wielrenner voor me die zo noch goed bij te houden was. 

Bij steigingen tussen 2 tot 6% is dan toch wel snel de snelheid eruit. En toch vond ik het niet tegenvallen. 

De Hauenstein hoog had ik altijd noch een snelheid tussen de 10 en 12 kmh. 

Het meeste respekt had ik voor de afdalingen. Vooral de beperkte remwerking en het zwabberen over de weg waren de grootste problemen. Meetrappen bij snelheden boven de 50 kmh moet je ook leren want in het begin ging hij behoorlijk zwabberen en dijnen.

Toch ging de snelheid al snel over de 70 kmh bij de eerste afdaling. 

Ik vind over het algemeen de Zwitsers niet zo spontaan. Maar gedurende deze twee dagen kreeg ik toch erg veel spontane reakties en erg positief. Een 'hure geile karre' vonden ze het. 

Het mooiste rijdt de Quest als je 2 tot 3%  daling hebt. Je haalt dan ook snelheden tusssen de 50 en 70 kmh en kun je bijna met het autoverkeer meerijden. A pro po verkeer; Ik ben veel hoofdwegen gereden, en vondt dat de auto's met hun bestuurders over het algemeen zich zeer goed aanpasten. Een keer zag een bestuurder die vanuit een zijweg de hoofdrijbaan opkwam, mij niet. En dat is dan toch ook snel gevaarlijk.

Het was een prachtige tour met een geweldige fiets, ook hier in het middelgebergte.

O ja, toch wat last van de knieen.

275 Kilometer gereden

Die verwandlung

 luister ook maar naar de tekst

Licht en richtings LED

New Quest 140 in Zwitserland

Zaterdag 4 April om 11.00 uur waren we (Lambert (zwager) en ik in Dronten. We werden ontvangen door Ymte (eindelijk zag ik hem dan in levende lijve, de snelle man uit Nederland), wat is hij groot.

De Quest 140 stond daar al op mij te wachten. Het viel wat tegen, de beschadigingen en barstjes waren in aantal meer als ik gedacht had. Maar ja, hij was gekocht en betaald dus niet treuren en vooral blij zijn nu eindelijk een lang gekoesterde droom in vervulling was gegaan.

Na noch wat afstellingen en een nieuwe kassette (11-34) een proefrondje gereden. Lambert kreeg een testquest mee. En weg waren we. 

De Quest recht op de weg te houden is even wennen. Ook de kracht overbrenging op de pedalen is anders (geometrisch) als ik gewend ben.  

Ik heb onderweg naar Nunspeet veel bekijks (vind ik eigenlijk de meest minst leuke kant). Maar die mensen die moeten kijken, lijken mij te ignoreren. Vermoedelijk komt dat door de toeter, die erg veel op die van een gemotoriseerde vierwieler lijkt. De fietsers die op het fietspad rijden denken dat er een auto nadert die op de weg rijdt, en dus hen niets aangaat. Gelukkig zit er ook nog een trekbel in.

Als ik de Quest aan m'n kleine broertje (24 jaar) laat zien vindt hij dat het zo niet kan. Die fiets moet gespoten worden en hij weet wel een spuiter. 

Maandagmorgen hebben we hem gebelt, en na zeker een uur om de Quest gelopen te hebben, kreeg hij er steeds meer zin in. (Het moest wel uiterlijk donderdag klaar zijn). 

En weg waren de dagen dat ik eens lekker vlak kon fietsen. In plaats daarvan werd er nu gesleutelt, geplamuurd, geschuurd, gespoten. Maar vooral ook veel over de juiste, mooiste kleur van gedachte gewisselt.

Ook het Frame werd licht geschuurd en nieuwe Schifters gemonteerd, het stoeltje gespoten. Hierdoor  lijkt de quest ook van binnen als nieuw.

Gelukkig kon ik 's avond met de jongens nog lekker door de bossen en zandduinen crossen met de mountainbike. 

Op de laatste dag, ondertussen was het toch al vrijdag, moesten de laatste druipers nog weggepoetst worden en de stickers geplakt worden.

Daarna de quest in folie ingepakt en op het dak van de auto gebonden. 

Na een week, lang en hard werken, waren we om 23.00 klaar.

Veel dank, zonder jullie was het niks geworden, gaat uit naar:

René, je was geweldig

Bob, zo was hij er en ook zo weer niet, de spuiter

Lambert en Els voor de gastvrijheid

Hetty, voor het uitlenen

Het Nunspeetse Keilerteam voor de races door het bos

Chessitc.com voor de werkplaats en de sponsoring

Auffschalltung der Blogger

Op de zaterdag, tussen goede vrijdag en Paaszondag weer terug uit Nederland.

We zijn 's nachts om 2.00 uur gaan rijden zodat we op tijd bij de Duits-Zwitserse grens zijn om de nieuwe aanwinst te importeren.