Even thuis voordat ik naar de Tour de France in de Alpen ga kijken.
Het WK is achter de rug. Viktor naar Zwitserland begleit met de Quest. Terug naar Holland met de Trein. Door de duinen van Zandvoort gefietst. Volendam bekeken.
Kortom heel veel gebeurt. Maar eerst maar even iets schrijven over het WK.
Na die vele uren training was ik vooral benieuwd waar ik ongeveer zou staan. Als je de uitslagen bekijkt dan is dat boven alle verwachting.
Het parcour zat mee, de Fiets is geweldig en het gevoel was goed, de stemming in het zwitserse Kamp was optimaal en de familie supporterte geweldig.
Ook zaten er dingetjes tegen. Bijvoorbeeld bij de een uurs wedstrijd was er zoveel langzaam verkeer in mijn start groep zodat ik veel moest remmen en uitwijken. Vele hadden wel een spiegel, maar waren waarschijnlijk zo in hun wedstrijd dat ze er weinig in keken.
De organisatoren kende mij natuurlijk helemaal niet anders hadden ze me wel in de snellere groep laten starten. Zonder dit oponthoud was ik zeker nog hoger geeindigd.
In het criterium had ik een zware groep, en was blij dat ik de finale haalde. Dat ik in de finale nog sneller kon had ik niet gedacht.
De 20 km uitslag was een grote verrassing. Ik had loslopende honden op de piste en werd 12. algemeen. Dit was de eerste wedstijd van het WK en ik had nooit gedacht op de plek te eindigen.
200 meter sprint had ik teveel wind op de baan, en bij de 2. poging nog meer. Prachtig dat Viktor de volle buit binnenhaalde en Andreas Seillinger zo sportief is.
In een interview voor de 4 Hour race gaf ik als antwoord op de vraag wat de verwachtingen waren; rond de 40. plek
Ik had geen flauw idee hoe je het parcour moest beoordelen en voor wie en welke soort fiets het parcour goed is.
spannend was het in elk geval.
Toen Viktor niet meer hard kon rijden kwam gelukkig Hans wessels voor me rijden waardoor ik nog een paar ronden kon versnellen. Maar Niels en z'n M5 team waren niet meer te achterhalen. En ik allang blij met de 2. plek.